Błogosławieństwo dziecka

„Oto dzieci są darem Pana, Podarunkiem jest owoc łona.” (Psalm 127, 3)

Błogosławieństwo dziecka to szczególna uroczystość w życiu zboru. W tym dniu rodzice przynoszą swoje dziecko do zboru i stają przed zgromadzeniem Kościoła. Pastor modli się o Boże błogosławieństwo dla dziecka i dla jego rodziców. Cały zbór doświadcza radości i przeżywa okazaną mu łaskę.

Pan nasz Jezus Chrystus w szczególny sposób aprobował dzieci: „…brał je w swoje ramiona i błogosławił, kładąc na nie ręce.” (Mr 10, 16). Życie narodu izraelskiego było związane z ogłaszaniem wielu błogosławieństw, a szczególne miejsce zajmowały te wyrażane pod adresem potomstwa. O życiu naszego Pana czytamy, że jego ziemscy rodzice zabrali go do świątyni, aby go „…stawić przed Panem”. Ewangelista Łukasz opisuje to wydarzenie i wskazuje na zakon Mojżeszowy, który nakazywał, aby każdy pierworodny był poświęcony Panu (Łk 2, 22-24).

Błogosławieństwo dziecka jest świętem całej rodziny: rodziców, dziadków oraz bliższych i dalszych krewnych. Jest to również uroczysty dzień w życiu zboru, dlatego warto zadbać o szczególną oprawę tego wydarzenia poprzez czytanie tekstów biblijnych, poezję i pieśni. Dobrze jest też wyznaczyć osobę, która zrobi pamiątkowe zdjęcia. Rodzice dziecka powinni być wspierani przez przyjaciół, którzy mogą zadbać o opiekę nad dzieckiem, a po nabożeństwie zaprosić zgromadzonych na poczęstunek.

Modlitwa i błogosławieństwo dziecka nie jest odpowiednikiem chrztu, ale jest uroczystym wprowadzeniem dziecka do życia zboru. Rodzice wyrażają pragnienie wychowania dziecka zgodnie z prawem Chrystusowym i komunikują to pragnienie dla całej zborowej społeczności. Pastor modli się o dziecko i cytuje błogosławieństwo zaczerpnięte ze Słowa Bożego. Przywódca zboru czyni to w autorytecie Bożym i jako przewodnik społeczności. To właśnie poprzez osobę pastora zbór przekazuje słowa błogosławieństwa. Dla rodziców dziecka modlitwa zboru jest bardzo ważna ze względu na odniesienie do Boga. Pan Bóg czuwa nad naszymi drogami i wspiera nas poprzez ludzi, którzy nas otaczają. W błogosławieństwie dziecka rodzice odbierają miłość zboru; miłość agape pochodzącą od Boga. Ofiarowanie dziecka Bogu jest szczególną chwilą dla rodziców; są otoczeni przez wierzących, którzy udzielają im zachęty i będą dla nich wsparciem. W myśl zasad interpretacji Biblii słowo „błogosławiony” należy rozpatrywać w kontekście następującego po nim czasownika. A więc błogosławieństwo zawsze odnosi się do czegoś konkretnego. Wiara jest przecież czynna w miłości.

Błogosławieństwo potomka, zwane również ofiarowaniem dziecka Bogu, jest praktykowane także w odniesieniu do tych dzieci, które nie uczestniczyły w takiej uroczystości po swoim urodzeniu. Po prostu - rodzice stali się częścią Kościoła, kiedy ich pociechy miały już kilka lat. W takich sytuacjach rodzice proszą zbór o błogosławieństwo, a pastor modli się i cytuje wersety z Biblii. Bardzo często wraz z pastorem modlą się starsi zboru i rodzice dziecka.

Błogosławieństwo dziecka nie jest sensu stricto ustanowieniem Pańskim, tak jak wieczerza Pańska czy też chrzest. Praktyka modlitwy i błogosławieństwa nowo narodzonych dzieci pojawiła się wśród amerykańskich baptystów w czasie wielkich doświadczeń XIX wieku. Zwyczaj błogosławienia dzieci rozprzestrzeniał się wraz z rowojem ewangelikalizmu i dotarł również do Polski. W okresie działalności Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego (1953-1987) zapoczątkowano w naszym środowisku wyznaniowym praktykowanie uroczystości ofiarowania dzieci Bogu. Zalecano przeprowadzanie modlitwy o Boże błogosławieństwo. Podobnie dzisiaj Kościół Zielonoświątkowy uważa ofiarowanie dzieci za naszą praktykę kościelną.

Modlitwa o błogosławieństwo dzieci ma swoje umocowanie w Słowie Bożym. Szczególnie Stary Testament dostarcza nam wskazówek dotyczących błogosławieństw udzielanych potomstwu. W rodzinach żydowskich narodzenie dziecka było powodem szczególnej radości. Noworodka pierwszy brał na ręce ojciec; brał go dosłownie na swoje kolana. Pan Bóg zapowiadał izraelitom, że pobłogosławi ich potomstwo (Pwt 7, 13), jeśli naród będzie wierny przymierzu na Synaju. Podobnie jak naród izraelski my – chrześcijanie - chcielibyśmy przede wszystkim, aby błogosławieństwo dziecka nie było tylko pustym zwyczajem. Nowy Testament przekonuje nas, że błogosławieństwo jest skuteczne, kiedy jest wyrażane z wiarą. Kontynuując tę myśl powiemy, że w błogosławieństwie powinny być zawarte wiara, nadzieja i miłość (1 Kor 13, 13). Modlitwa, którą wyrażamy podczas błogosławieństwa dziecka, odnosi się do Bożego planu „..aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy.” (1 Tm 2, 4). W tym błogosławieństwie my – chrześcijanie - stajemy się posłuszni Bogu, aby ogłaszać Jego wolę wobec nas i naszego potomstwa.

Rodzice spełniają wyjątkową rolę w życiu dziecka. Dzień po dniu troszczą się o jego potrzeby i są maksymalnie zaangażowani w jego codzienne sprawy. Wraz z rodzicami o dziecko troszczą się również dziadkowie. Ich rola jest jednak inna. Dziadkowie swoje dzieci już wychowali i patrzą z dystansem na życie. Ich droga wiary jest cennym drogowskazem zarówno dla dzieci, jak i dla wnuków. Modlitwy dziadków są wyrazem ojcowskiej troski o kolejne pokolenia. Sam Pan Bóg obiecał, że będzie błogosławił bez miary pokolenia tych, którzy Go miłują „A okazuję łaskę do tysiącznego pokolenia tym, którzy mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.” (Wj 20, 6). Narodziny dziecka to szczególny rodzaj łaski. Reformacja wyszczególniła łaskę zbawiającą, zgodnie z Listem do Efezjan 2, 8. Jest także łaska, która nas podtrzymuje. Narodziny dziecka są przejawem okazanej nam łaski. Stwórca wyraża tutaj swoją troskę o nasze sędziwe lata. Dziękujemy więc Bogu za kolejne pokolenia.

Wersety bilblijne związane z błogosławieństwem dziecka.

• 1 Ks. Samuela 2, 2 „Nikt nie jest tak święty, jak Pan,…Nikt taką skałą jak nasz Bóg.” (modlitwa dziękczynna Anny)
• Ks. Przypowieści 22, 6 „Wychowuj chłopca odpowiednio do drogi, którą ma iść, a nie zejdzie z niej nawet w starości.”
• Psalm 127, 3 „Oto dzieci sa darem Pana,…”
• Psalm 144, 12-15 „ Niech synowie nasi będą jak rośliny Dobrze wyrośnięte w młodości swojej, A córki nasze jak kolumny wyciosane Zdobiące świątynię!…”
• Ks. Izajasza 44, 3 „Gdyż wyleję wody na spieczoną ziemię…wyleję mojego Ducha na twoje potomstwo i moje błogosławieństwo na twoje latorośle.”
• Ew. Marka 10, 13-16 „…Pozwólcie dziatkom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im, albowiem takich jest Królestwo Boże….”
• Ew. Łukasza 2, 52 „Jezusowi zaś przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi.”

Uroczystość błogosławieństwa dziecka.

• Słowo kaznodziei nawiązujące do wychowania dziecka i błogosławieństwa posiadania potomstwa.
• Zaproszenie dla rodziców, aby przynieśli swoje dziecko do modlitwy.
• Czytanie Słowa Bożego związanego z uroczystością przez pastora i starszych zboru.
• Informacja o dacie urodzin dziecka i o rodzinie, która jest obecna na uroczystości.
• Modlitwa pastora i starszych o dziecko i o rodziców (pastor może wziąć dziecko na ręce na czas modlitwy).
• Zaproszenie rodziców do modlitwy przez pastora, jeśli zgodzili się wcześniej, że będą w niej uczestniczyć, stojąc na środku.
• Krótkie słowa pastora skierowane do dziecka i do rodziców i odczytanie błogosławieństwa Aaronowego.
• Kończąca uroczystość pieśń nawiązująca do błogosławieństwa.

Mając na uwadze naszą pobożność, warto zaznaczyć, że porządek uroczystości nie jest tak istotny, jak prawdziwe oddanie chwały Bogu. W Domu Pańskim mamy zachowywać się godnie i przyjacielsko. Jako domownicy zadbajmy o tych, którzy przyszli nas odwiedzić ze względu na tę właśnie uroczystość.

Źródła

• Bassara Cz., Oddaję dziecko Bogu!, Pszczyna 2013.
• Stanowisko Naczelnej Rady Kościoła Zielonoświątkowego w RP w sprawie błogosławieństwa dzieci, Warszawa 2002.
• Wprowadzenie do nauki o Biblii oraz doktryny i praktyki ruchu zielonoświątkowego, red. E. Bednarz, R. Tomaszewki, Warszawa 2010.